Kunstlicht, een lantaarnpaal die straks vertrekt, een oude bol wol.

Om met het laatste te beginnen. De jurk waarmee de lantaarnpaal is gekleed

is gemaakt van oude wol (bouclé). De wol waarmee mijn moeder voor mij een warme trui breide toen ik de deur uitging, 41 jaar geleden, een lief gebaar.

Ook een vertrek, net als de lantaarnpaal straks. Daarom voor haar een mooie jurk, ze is zo slank. Het is nog niet bekend waar zij straks naar toe gaat…

Ik vertrok uit de stad waar ik ben geboren en getogen en waar ik niet meer terug zou keren, anders dan voor een familiebezoek.

Het project ‘Kunstlicht’ bracht me bij het thema ‘wonen op de plek waar je niet geboren bent’. Het is wonen op een soort van kunstplek. Je wortels liggen er niet. Maar door te vertrekken kom je los van familiepatronen, zijn er kansen om andersoortige dingen te leren en te ontwikkelen. Zo zou er bij mij (waarschijnlijk) geen creativiteit zijn ontstaan als ik niet was vertrokken, ben ik op onverwachte plekken geweest, heb ik verschillende kanten van mezelf leren kennen.

Vriendin en taal/verhalenvirtuoos Foekje Dijk heb ik gevraagd een gedicht bij de jurk te schrijven. De jurk draagt een schortje de waarop het prachtige gedicht is geschreven. Omdat ik uit Fryslân kom heeft Jan van der Leij het gedicht oerset (vertaald) in het Fries.